WAT ADAM IN EVA NIET KAN UITSTAAN
Goed dan, laten we nog één keer principieel ons standpunt bepalen. Ik zal kort zijn. Probeer me te begrijpen, en val me niet in de rede. En dan verzoek ik je vriendelijk mij er voorlopig niet meer mee lastig te vallen, het heeft toch geen zin. Want je kent geen logica, en het is onmogelijk zuiver zakelijk met je te praten. Iedere nieuwe levenservaring gaat bij jou gepaard met tranen, zuchten, of gebeden. Ook in je hersenen heb je een hart, en je hart is als een dolgeworden klok, die te vlug en te luid slaat. Je kent geen strakke gedachtengang. Daarom zal de logische waarheid voor jou altijd het meest vreemde element blijven. Je bent tot de dood toe het goed-gelovige kind, dat zich het liefst door het leven sprookjes liet vertellen.
Je praat te veel, en vindt je dagelijkse kleine bedrijvigheid veel te gewichtig. De vorm is je meer waard dan de inhoud, de schijn meer dan de wezenlijke waarde. Je bent bekrompen, kinderachtig, zwak, ijdel en pronkziek. Je mist de kracht en vastheid om iets geheel te volbrengen, je hebt geen scheppend genie, geen rotsvast oordeel.
Dat zou echter in vredesnaam nog wel te verdragen zijn. Je ondeugden zijn niet het ergste. Het allerergste is je zwakheid. Die slapte van jou zou me soms tot wanhoop kunnen brengen.
Ik heb heel wat "waaroms" van je moeten horen. Nu, je kunt er een meervoudig antwoord op krijgen. Voor je ogen zullen ze voorbijtrekken, al die verschillende mislukkingen van Eva, die op mij werken als een rooie lap op een stier, of, liever gezegd, zoals mijn Zondagse pijp of een ongeschoren kus op jou.
We gaan ze op een rijtje af:
De fatale vrouw
De vlijtige huissloof
De stijfdeftige dame
De sloddervos
De moderne blauwkous
De rusteloze
De miskende vrouw
De wantrouwige
De studentikoze
De coquette vrouw
De omslachtige
De tegenstrijdige
De jaloerse
De sentimentele
De geborneerde
De domme gans
Eva's reactie
