HET TEGENSTRIJDIGHEIDSDIER

Ze wilde met allebei haar benen tegelijk uit bed springen, maar ze bedacht zich, en stapte er juist expres eerst met haar linker uit, om stiekum het genoegen te smaken tegen haar eigen zin in gehandeld te hebben. Gisteren had ze ruzie met een vriend over 't weer. Tegen alle waarschijnlijkheid in moest hij het onderspit delven. Vandaag bewijst ze hem haarfijn dat zij gisteren ongelijk had.

Zal ze - als het regent - aantrekken wat iedereen van haar verwacht dat ze aantrekken zal: regenjas en overschoenen? O nee, een lichte jurk moet het zijn en haar witte schoenen. De man heeft zin om uit te gaan - zij eigenlijk ook - maar omdat hij zijn zin zou krijgen als ze het deden, blijven ze thuis. Is de man eens down, dan heeft zij een uitbundig stralend humeur; is hij echter eens in een prettige stemming dan tracht ze ijverig vervelende nieuwtjes te vinden. Haar kennissen kiest ze bij voorkeur uit kringen die door iedereen gemeden worden en hoe meer tegenstand ze daarbij van anderen ondervindt, hoe meer ze zal aanpappen.

Ze is altijd aan het bekvechten met haar omgeving, en het feit alleen dat haar inzicht gedeeld wordt is voldoende om haar tot haar eigen tegenstandster te maken. Altijd geeft ze precies dat antwoord, wat je logisch gesproken niet van haar verwacht zou hebben; en ze doet bewust het tegenovergestelde, wanneer ze vermoedt, dat de mensen iets bepaalds van haar veronderstellen. Komt dat voort uit een verkeerd idee van onafhankelijkheid of een ziekelijke behoefte om zich te laten gelden?

Het beste middel om zeker te zijn van haar liefde is haar geen liefde te tonen. Wijkt de man van deze richtlijn af en laat hij merken dat hij van haar houdt, dan is haar geen middel te klein om te bewijzen, dat ze toch alleen doet wat ze zelf wil, en dat ze niet van plan is zich door iemand te laten leiden of de les te lezen.

En de volgende: de jaloerse

Appel